Söguaðferðin er jafnan notuð við þemavinnu. Hún dregur nafn sitt af skipulaginu sem er eins og í sögu með upphafi miðju og endi. Söguþráðurinn skiptist í kafla sem tengjast og síðan er ákveðinn endir.
Þegar unnið er samkvæmt söguaðferðinni er byrjað á að spyrja opinna spurninga til að finna út hvað nemendurnir vita, halda eða geta ímyndað sér. Þetta er oft gert með svokölluðum hugarstormun. Kennarinn spyr og nemendur svara. Svörin skrifar kennarinn niður eins hratt og hann getur.
Opnar spurningar hafa ekki eitt rétt svar heldur geta svörin velt upp ýmsum möguleikum, sem aftur vekja umræður. Tilgangurinn með þessu upphafi er að fá nemendur til að hugsa, rifja upp eða að reyna að gera sér í hugarlund allt eftir þeirra reynslu og þekkingu sem þeir búa yfir. Þegar hugarstormun er lokið hefjast nemendur handa við að búa til, ræða, eða skrifa um svörin við opnu spurningunni. Þegar öllu þessu er lokið fara nemendur og skoða eða lesa um það raunverulega. Stundum skoða þeir það raunverulega á eftir hugstormuninni, áður en þeir skrifa eða teikna.
Þegar unnið er með söguaðferðinni er þannig reynt að ýta undir fjölbreytt vinnubrögð og einnig vinna nemendur ýmist einir eða í misstórum hópum.